Hèhè ... wat later dan verwacht maar eindelijk in Grenada. De reis hiernaartoe was nogal onvoorspelbaar en vermoeiend, maar toekomen op een zonnig eiland vol relaxte mensen, water en palmbomen, en natuurlijk vooral Paul weerzien, maakte alles goed.
De 29ste vroeg naar Zaventem vertrokken waar mijn eerste vlucht - naar New York - een uurtje vertraging had. Viel nog mee, vond ik, de chaos van de laatste dagen in NY in acht genomen. Ook mooi landen, zo boven de besneeuwde eilandjes voor New York.
Mijn aansluiting naar Trinidad bleek al 6 u vertraging te hebben. Wat kamperen in de luchthaven dus, waar het bijzonder druk was, met nog veel gestrande passagiers, die her en der geïnstalleerd met een notebook of snurkend op een stoel de tijd doodden.
Heel lang geen info over de vlucht, dan 2 keer een gate-wijziging, ... Voortdurend alert blijven was de boodschap, wat een degelijk slaapje tussendoor onmogelijk maakte, zodat ik mij behoorlijk zombie begon te voelen. Wachten, in rijen staan, meer wachten, jetlag, je innerlijke mens onderhouden met vliegtuigmaaltijden en Kentucky Fried Chicken, het vraagt wat van je lijf.
En dan nog alle security controles. Alleen rezien met weinig bagage en zeggen dat je op een boot gaat stappen, doet je blijkbaar belanden in de categorie 'zwaar te controleren'. Ik werd zowat bij elke stap getrakteerd op een extra controle (ze doen het klinken alsof je iets gewonnen hebt: “u bent uitgekozen voor ...”).
Uiteindelijk vertrok de vlucht naar Trinidad om 3 uur 's nachts. Mijn aansluiting naar Grenada daar was al vertrokken maar ik kreeg gelukkig een plekje op de namiddagvlucht. In de luchthaven van Trinidad stond een reusachtige kerststal te prijken ... met op de achtergrond wuivende palmbomen.
In een mini-vliegtuigje - de maat van een autocar - met propelleraandrijving ging het dan voor een halfuurtje richting Grenada.
Tip van de dag: als je ooit een propellorvliegtuig neemt, doe oorstoppen in!
Iets gegeten, beetje rondgewandeld, de warmteshock opgevangen met een carib-pilsje en dan gelijk in coma gevallen. Ondertussen ben ik weer bij mijn positieven en helemaal klaar om straks nieuwjaar te vieren in de club van de jachthaven, waar de voorbereidingen al volop aan de gang zijn.
Alvast een topjaar 2011 gewenst!
