De tocht door het kanaal was onze laatste etappe huiswaarts. De noordwestenwind die voorspeld was, gaf meestal niet thuis en de autopiloot kreeg weer kuren. Zo ziijn we dus nog drie dagen onderweg geweest van Falmouth naar Duinkerken, met weinig slaap. Bovendien moesten we uitkijken omdat we in een gebied kwamen waar de Engelse marine schietoefeningen aan het houden was.
We waren dus wat blij toen we in Duinkerkern in de jachthaven aangemeerd lagen en konden bijslapen. De dag daarna hielden we nog een tussenstop in Nieuwpoort zodat we makkelijk op vrijdag 1 juli - zoals gepland - 's middags in Oostende konden toekomen. Nu ja, een uurtje later dan verwacht want uiteraard moest er eerst net een ferry binnen en dan weer een buiten zodat we even op groen licht hebben moeten wachten.
We hadden voor de gelegenheid de feestvlagjes gehangen en zijn met ons 'ontvangstcomité' een lekkere mosselen-friet gaan eten. Tja, mooie liedjes duren soms wel vrij lang maar gaan uiteindelijk toch voorbij. Natuurlijk is het leuk om iedereen terug te zien en onze kat is bijzonder opgetogen over onze terugkeer.
Ondertussen zit de eerste werkdag er al weer op, zijn de palmbomen ver weg, maar gelukkig zijn er wel veel foto's om naar te kijken!
maandag 4 juli 2011
zaterdag 25 juni 2011
Zuidkust Engeland
Een zeiler gehoorzaamt de wind. Vandaar dat we met spijt in het hart de Scilly Islands al vaarwel hebben gezegd en nu langs de zuidkust van Engeland varen om weer huiswaarts te keren.
Omdat de wind goed zat en er een storm achteraan kwam zijn we na een fijn avondje doorzakken in de pub van St. Mary's de ochtend erna alweer vertrokken. Gisteren zijn we dus beland in Falmouth. Het weer was ronduit miserabel. Regen, miezer, grijs, geen zon te bespeuren en koud, koud, koud! Ik stond te sturen met twee truien (dikke fleece) én twee jassen aan en was nog steeds aan het kleumen!
Vandaag lekker uitgeslapen en de boot eens wat opgekuist (was nodig). De kleine lokale chandlery hier bleek zelfs het reserveonderdeel in stock te hebben voor onze kapotte autopiloot. Dat bespaart ons dus hopelijk urenlange manuele stuursessies voor de rest van de trip :-). Ik ben vandaag zelfs nog eens in de mast gekropen, om een paar lijntjes goed te steken. Mooi zicht daarboven!
Onze 'grote reis' is nu echt wel bijna ten einde. Heel jammer natuurlijk maar tegelijk kijk ik ook weer uit naar de terugkeer en iedereen terugzien. Alleen is het in België hopelijk wat beter weer. Ik heb trouwens bij de vorige posts nog wat foto's toegevoegd.
We plannen om op vrijdag 1 juili om 12 uur aan te komen in de sluis van Oostende. Wie kan en wil: kom dan gerust mee een pintje drinken om onze aankomst te vieren..
Omdat de wind goed zat en er een storm achteraan kwam zijn we na een fijn avondje doorzakken in de pub van St. Mary's de ochtend erna alweer vertrokken. Gisteren zijn we dus beland in Falmouth. Het weer was ronduit miserabel. Regen, miezer, grijs, geen zon te bespeuren en koud, koud, koud! Ik stond te sturen met twee truien (dikke fleece) én twee jassen aan en was nog steeds aan het kleumen!
Vandaag lekker uitgeslapen en de boot eens wat opgekuist (was nodig). De kleine lokale chandlery hier bleek zelfs het reserveonderdeel in stock te hebben voor onze kapotte autopiloot. Dat bespaart ons dus hopelijk urenlange manuele stuursessies voor de rest van de trip :-). Ik ben vandaag zelfs nog eens in de mast gekropen, om een paar lijntjes goed te steken. Mooi zicht daarboven!
Onze 'grote reis' is nu echt wel bijna ten einde. Heel jammer natuurlijk maar tegelijk kijk ik ook weer uit naar de terugkeer en iedereen terugzien. Alleen is het in België hopelijk wat beter weer. Ik heb trouwens bij de vorige posts nog wat foto's toegevoegd.
We plannen om op vrijdag 1 juili om 12 uur aan te komen in de sluis van Oostende. Wie kan en wil: kom dan gerust mee een pintje drinken om onze aankomst te vieren..
woensdag 22 juni 2011
Nog wat dichterbij huis
Na net geen tien dagen zijn we van de Azoren in de Scilly Islands geraakt. Vanochtend rond 5u30 uur hebben we het anker laten vallen in een ferme regenbui.
We hadden de hele tijd de wind van achter, en vrij veel wind ook, dus het was flink vlammen en op de goven surfen. De autopiloot had er echter geen zin meer in dus het was de hele tijd handmatig sturen. Niet zo erg met zo'n fijne koers maar wel vermoeiend als je maar met z'n drieën bent.
Nu zijn we bijna thuis. Nog een paar dagen de Scilly Islands verkennen en dan het Kanaal in, weer huiswaarts.
We hadden de hele tijd de wind van achter, en vrij veel wind ook, dus het was flink vlammen en op de goven surfen. De autopiloot had er echter geen zin meer in dus het was de hele tijd handmatig sturen. Niet zo erg met zo'n fijne koers maar wel vermoeiend als je maar met z'n drieën bent.
Nu zijn we bijna thuis. Nog een paar dagen de Scilly Islands verkennen en dan het Kanaal in, weer huiswaarts.
vrijdag 10 juni 2011
Wachten in Terceira tot de storm voorbij is
Een paar dagen geleden waren we helemaal klaar om naar de Scilly Islands te vertrekken maar het weer heeft roet in onze plannen gestrooid. Er is namelijk een ferme storm op komst met wind tot 35 knopen. Niet iets dat je vrijwillig gaat opzoeken.
We hebben dan maar een tussenstop in Sao Jorge gemaakt en zijn de dag daarna doorgevaren naar Terceira, waar we nu in een veilig beschutte haven wachten tot de storm voorbijgetrokken is. Het is vervelend dat we weer wat meer tijd verliezen, want nu zullen we aan de Scilly Islands niet meer dan een blitzbezoek kunnen brengen. We gaan ons nog moeten haasten om op tijd thuis te geraken :-)
Het voordeel is dan weer dat we hier in een mooi stadje zitten dat zelfs Unesco Werelderfgoed is. En dat we nog even kunnen genieten van het lekkere en goedkope eten in de Azoren, waar ik ook mijn cafeïneverslaving weer nieuw leven heb ingeblazen.
Het is hier overigens niet zo warm, jullie liepen daar in België blijkbaar te zweten terwijl ik hier regelmatig mijn trui moest aantrekken.
Ondertussen raast de maand juni voorbij en begin ik zelfs af en toe al aan het werk te denken (hey daar collega's, alles goed hoop ik?). Maar eerst nog een oversteek van een tiental dagen dus . Hopelijk loopt het deze keer allemaal vlot, krijgen we goede wind en gaat er niks kapot.
We hebben dan maar een tussenstop in Sao Jorge gemaakt en zijn de dag daarna doorgevaren naar Terceira, waar we nu in een veilig beschutte haven wachten tot de storm voorbijgetrokken is. Het is vervelend dat we weer wat meer tijd verliezen, want nu zullen we aan de Scilly Islands niet meer dan een blitzbezoek kunnen brengen. We gaan ons nog moeten haasten om op tijd thuis te geraken :-)
Het voordeel is dan weer dat we hier in een mooi stadje zitten dat zelfs Unesco Werelderfgoed is. En dat we nog even kunnen genieten van het lekkere en goedkope eten in de Azoren, waar ik ook mijn cafeïneverslaving weer nieuw leven heb ingeblazen.
Het is hier overigens niet zo warm, jullie liepen daar in België blijkbaar te zweten terwijl ik hier regelmatig mijn trui moest aantrekken.
Ondertussen raast de maand juni voorbij en begin ik zelfs af en toe al aan het werk te denken (hey daar collega's, alles goed hoop ik?). Maar eerst nog een oversteek van een tiental dagen dus . Hopelijk loopt het deze keer allemaal vlot, krijgen we goede wind en gaat er niks kapot.
vrijdag 3 juni 2011
Herstellingen en pinten pakken
In Horta zijn alle diensten voor jachten aanwezig en kunnen we eindelijk onze motor en verstagingen onder handen laten nemen. Ondertussen wordt er veelvoudig gepintelierd met alle mensen die we in Flores hebben ontmoet en die ondertussen allemaal in Faial zijn toegekomen ...
Onze keerkoppeling is hersteld en werkt weer, het zeil is hersteld, de nodige verstagingen zijn vervangen en morgen gaat de boot uit het water om de schroefas te laten uitlijnen (dat ding is bij een herstelling vorig jaar niet perfect uitgelijnd geweest en is zo wellicht de oorzaak van onze kapotte keerkoppeling).
Faial is gezellig en we komen iedereen uit Flores opnieuw tegen. We hebben hier wel nog niet veel kunnen bezoeken. Afspraken maken voor de herstellingen ging namelijk niet altijd even makkelijk.
Als de wind een beetje meewerkt vertrekken we volgende week richting Scilly Islands.
Onze keerkoppeling is hersteld en werkt weer, het zeil is hersteld, de nodige verstagingen zijn vervangen en morgen gaat de boot uit het water om de schroefas te laten uitlijnen (dat ding is bij een herstelling vorig jaar niet perfect uitgelijnd geweest en is zo wellicht de oorzaak van onze kapotte keerkoppeling).
Faial is gezellig en we komen iedereen uit Flores opnieuw tegen. We hebben hier wel nog niet veel kunnen bezoeken. Afspraken maken voor de herstellingen ging namelijk niet altijd even makkelijk.
Als de wind een beetje meewerkt vertrekken we volgende week richting Scilly Islands.
Rust in Flores
Na de grote oversteek heb ik het bloggen schromelijk verwaarloosd, ik weet het. Die eerste week inn Flores waren we ook niet tot veel in staat. We moesten wachten op goede wind om naar Faial te geraken, waar we de nodige herstellingen aan de boot kunnen laten uitvoeren.
Flores is een bijzonder rustig eilandje waarop het aantal vogels en konijnen het aantal mensen ruim overstijgt. De jachthaven blijkt nog niet klaar te zijn maar er liggen wel al gloednieuwe pontons. Op een paar dagen tijd komen een tiental boten toe vanuit de Caraïben en iedereen verbroedert en wisselt ijverig verhalen uit. Het is een vrolijke bende van Zwitsers, Nederlanders, Zweden, Noren, Denen, Brazilianen, Belgen, een Schot, ...
We verkennen het eiland rustig en het 'beklimmen' van de bergen doet zeer aan de beenspieren na het wekenlang op een boot vertoeven. Maar wat is het fijn weer grond onder je voeten te voelen!
Rond 27 mei (denk ik) hebben we ons weer uit de haven laten slepen (onze motor werkte nog steeds niet) om naar Faial te varen. Over die trip van een dikke 100 mijl hebben we overigens nog twee dagen gedaan, met harde wind op de neus (jaja alweer ...). Een eigenaardig fenomeen deed ons bovendien tussen de eilanden Faial en Pico afwisselend belanden in twee windgebieden: een met 4 knopen waarin we niet vooruitraken en een met 30 knopen wind zodat we volop moesten reven. Na een lange nacht konden we ons anker neergooien in Horta.
Flores is een bijzonder rustig eilandje waarop het aantal vogels en konijnen het aantal mensen ruim overstijgt. De jachthaven blijkt nog niet klaar te zijn maar er liggen wel al gloednieuwe pontons. Op een paar dagen tijd komen een tiental boten toe vanuit de Caraïben en iedereen verbroedert en wisselt ijverig verhalen uit. Het is een vrolijke bende van Zwitsers, Nederlanders, Zweden, Noren, Denen, Brazilianen, Belgen, een Schot, ...
We verkennen het eiland rustig en het 'beklimmen' van de bergen doet zeer aan de beenspieren na het wekenlang op een boot vertoeven. Maar wat is het fijn weer grond onder je voeten te voelen!
Rond 27 mei (denk ik) hebben we ons weer uit de haven laten slepen (onze motor werkte nog steeds niet) om naar Faial te varen. Over die trip van een dikke 100 mijl hebben we overigens nog twee dagen gedaan, met harde wind op de neus (jaja alweer ...). Een eigenaardig fenomeen deed ons bovendien tussen de eilanden Faial en Pico afwisselend belanden in twee windgebieden: een met 4 knopen waarin we niet vooruitraken en een met 30 knopen wind zodat we volop moesten reven. Na een lange nacht konden we ons anker neergooien in Horta.
zaterdag 21 mei 2011
Weer aan land, eindelijk!
Goed en wel 'geland' na 33 dagen op zee en nogal wat pech onderweg. Er valt een en ander aan de boot te repareren maar we gaan hier eerst wat op adem komen en genieten van vers eten, rust en echte douches.
Abonneren op:
Posts (Atom)