zaterdag 5 februari 2011

Naar het kokende meer van Dominica ...

Om half zeven 's ochtends komt Jason, mijn gids voor de dag, mij oppikken aan de boot. Na een autotochtje van een half uur kunnen we beginnen aan de trail die leidt naar het boiling lake. Een tocht die in de toeristenflyer als 'moeilijk' wordt omschreven ...

De overdaad aan planten in het regenwoud is - ook hier weer - overweldigend en verschillende vogelsoorten laten zich horen: van de mountain whistler (die klinkt alsof hij een blokfluit aan het stemmen is) tot een endemische papegaaiensoort, al krijg ik de diertjes niet te zien.

Het eerste deel van de tocht is vrij makkelijk maar dan beginnen we aan een ferme klim. Er liggen overal balkjes zodat het wel vrij vlot stapt, maar eigenlijk is het grootste deel van de toch één grote 'trap' en een behoorlijke uitdaging voor de bovenbeenspieren. Het wordt nog leuker met waden door rivieren, klauteren over – soms enorme – stenen, kortom: met handen en voeten me naar boven en dan weer naar beneden werken. Lang geleden dat ik nog zo'n hike heb gedaan, ik moet dringend weer eens war vaker steppen.

We bereiken de valley of desolation en uiteindelijk het boiling lake. Witte flarden warme solferdamp slaan in m'n gezicht. Jawel: de geur van rotte eieren. Het meer zelf is in een wit dampgordijn gehuld, maar af en toe kan ik het borrelende water ontwaren. Een van de meest mysterieuze en indrukwekkende plekken op deze aardbol die ik al heb gezien!


Op de terugweg wijst Jason me een pittoreske poel met waterval aan waar ik alweer in warm water kan liggen, deze keer op deze afgelegen plek waar je dus niet zomaar even naartoe kan rijden.
We zetten de tocht verder en krijgen een paar plensbuien over ons heen, Nog meer modder op het pad, nog beter uitkijken om niet onderuit te gaan. De klimstukken vergen het uiterste van mijn spieren maar ik concentreer me op de mooie omgeving en de vogelkreten om me heen.

Doorweekt, moe en onder de modder, maar een prachtige ervaring rijker, kom ik aan het einde van deze zesurige wandeling, met een acute nood aan zeep en een siësta!

Tip van de dag: Trappen stappen is uitstekende bovenbeenspier- en conditietraining, believe me! Laat de lift dus voor wat ze is :-)

1 opmerking:

  1. 't Is er aan te lezen dat je er moe van werd! Zelf je vingerspieren hadden soms moeite met het vinden van de juiste toetsen. ;-)
    Maar ik volg daarom niet minder graag je blog. Leuk om op die manier toch een beetje mee vakantie te hebben.
    Geniet er maar ten volle van. Dat doe ik ook. :-D

    BeantwoordenVerwijderen