Uitklaren uit St. Kitts was om het kort te zeggen nogal een 'van kastje-naar-de-muur-verhaal'. We werden van het ene kantoor naar het andere gestuurd om daar tot de constatatie te komen dat ze al dicht waren. Goed dat we na die paar maanden eilandleven al behoorlijk 'zen' zijn.
Uiteindelijk zijn we toch kunnen vertrekken naar Sint-Maarten, een van de eilanden van de voormalige Nederlandse Antillen (die sinds kort rechtstreeks onder Nederland vallen). Overigens heeft deze 'voet aan de grond' in de Caraïben de Nederlanders geen windeieren gelegd want het is hier al Heineken wat de klok slaat. Gelukkig is er ook het Caraïbische bier Carib.
We komen toe in de hoofdstad Philipsburg, die ook een bestemmming voor cruiseschepen is. Heel toeristisch dus met massa's taxfree shops, en vanaf de middag deinen we onophoudelijk op onze ankerplek door de talloze bootjes die de vele cruisepassagiers af en aan voeren. Maar er heerst hier wel een uitgesproken vakantiesfeer, wat best gezellig is.
Na twee nachtjes varen we door naar Oyster Pond, dat 15 jaar geleden nog een ongerepte baai was maar ondertussen helemaal volgebouwd. De jachthaven is er belachelijk duur en het ligt er propvol charterboten aan moorings. Toerisme is goed voor de lokale economie maar we hebben toch al voorbeelden gezien ven hoe het beter kan.
Hier binnenvaren is ook behoorlijk spannend want je hebt weinig ruimte tussen het rif en de ondieptes en de zee is behoorlijk opgebouwd.
Het ankeren vergt wat creativiteit, want de enige beschikbare plek ligt in ondiep water. Paul is eerst gaan snorkelen om de bodem te checken en heeft nog eens goed het getijverschil gecheckt. Anker neergesmeten en op laagwater hadden we nog... 25 cm water onder onze kiel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten