In piratensporen ...

Plensbuien, papegaaien en piraten, daarvoor moet je op St Vincent zijn.

Saint-Vincent laat zich kennen als regeneiland. Hoewel het regenseizoen ondertussen zo goed als afgelopen is (dat zeggen de locals toch), krijgen we regelmatig een fikse hoosbui over ons heen. Aan zo'n bui gaat ook altijd een ferme windvlaag vooraf. In St.Vincent zijn de buien frequenter en hardnekkiger. Dat resulteert overigens wel in een reeks prachtige regenbogen.

Om het eiland te verkennen doen we een beroep op Jimmy. Niets zo relax als achter overgeleund in een busje naar mooie eilandlandschappen kijken terwijl Bob Marley z'n hele oeuvre (toch de 'best of') afwerkt. De eerste halte is een waterval.

Daarna trekken we naar een baai die nog dienst gedaan heeft als filmset voor de Pirates of the Caribbean film. Johnny Depp is hier al lang niet meer te bespeuren maar een paar decors en rekwisieten zijn wel achtergebleven.

De laatste halte is de botanical garden, waar we naast kleurrijke bloemenstruiken en indrukwekkende bomen ook een paar exemplaren van de inheemse papegaaiensoort – the St. Vincent parrot - kunnen bewonderen.

Tip van de dag; Wil je Caraïbische baaien zien maar raak je niet to hier, kijk dan naar de Pirates of the Caribbean-films, die op tal van locaties op en rond deze eilanden gefilmd zijn.

Natuurpracht in Tobago Cays

Tobago Cays Marine Park biedt de meest adembenemende uitzichten en onder water krioelt het er van het leven. Ideaal om een paar dagen te ankeren en de duikers en snorkelaars in ons vrij te laten.

Tijd voor mijn snorkeldoop! Ik had wel al eens mijn snorkelmateriaal uitgeprobeerd maar niet op een plek waar veel te zien was. Nu was het dus tijd voor het echte werk. Snorkelen is echt een andere wereld binnentreden. De variatie aan vissoorten is hier enorm en de diertjes lijken zich er niet aan te storen dat er enkele bizarre tweebeners boven hen hangen. Koraal, vissen in zwart met geel, paars, streepjes, groen, alleen zwemmend of in wiegende scholen ... ik weet niet waar eerst kijken.

De volgende snorkelsessie houden we aan turtle beach, een habitat van zeeschildpadden. We hebben er drie gezien, rustig grazend op de zeebodem. We komen niet te dichtbij om ze niet te storen en ze gaan rustig hun gangetje. Af en toe zwemmen ze sierlijk naar boven om hun kop boven water te steken. Ik zou hier eindeloos naar kunnen blijven kijken. Als we uit het water komen staat een nieuwsgierige leguaan ons te begluren en trippelt een gele krab met ogen op stokjes ons vrolijk voorbij om wat verderop in zijn holletje in het zand te verdwijnen.

Ondertussen zijn we enkele dagen verder en hebben we op Bequia een turtle sanctuary bezocht dat de schildpadden een handje helpt. We zien er hawksbill turtles en green turtles en krijgen er meer uitleg over de dieren. Zeeschildpadden zijn bedreigde soorten en velen sterven als bijvangst in netten en door menselijke verstoringen van hun milieu.

Tip van de dag: doe eens een gift aan een natuurbehoudsorganisatie.

Tijd en bezigheden

Tijd is een bizar goedje. Sommige dagen lijken hier eindeloos (op een leuke manier weliswaar), andere vliegen voorbij zonder dat ik het gevoel heb veel te hebben gedaan. Momenteel varen we geen grote afstanden maar verkennen we een hoop eilandjes die dicht bij elkaar liggen. Maar dat betekent niet dat we de hele dag door zonnen, snorkelen en lezen.

Om te beginnen is het hier warm dus doe je alles trager. We komen ook voortdurend op nieuwe plekken, dus is het altijd even uitzoeken waar de dingen zijn. Het wordt hier trouwens om 18u al donker.

Bij elk vertrek/aankomst is er het obligate bezoek aan de douane- en immigratiedienst. Gas-, diesel- en watervoorraden moeten regelmatig worden aangevuld, Je doet al eens de was (waarna de boot één groot wasrek lijkt), moet geld afhalen en regelmatig een internetverbinding versieren om het weerbericht te checken en je blog bij te houden, ...

Al deze bezigheden nemen soms meer tijd in beslag nemen dan je verwacht. Als je geankerd ligt moet je ook altijd eerst met de bijboot naar de kant tuffen. We zitten deze maand met vijf personen op de boot, wat een grondige opruimbeurt af en toe meer dan noodzaakt. Kwestie van wanhopige kreten à la “Waar is mijn zonnebril toch gebleven?” of “Heeft iemand mijn zwembroek gezien” in de kiem te smoren.

De lokale bezienswaardigheden ontdekken blijft natuurlijk bovenaan ons lijstje staan. En enkele populaire bezigheden aan boord zijn: de kennis van vreemde talen opvijzelen, gezelschapsspelletjes spelen en ... er rustig bij gaan zitten om een Carib-pilsje achterover te slaan. Santé!

Tip van de dag: Ga er van uit dat alles 2 uur langer doet dan je op het eerste zicht denkt.

Onverwachte natte voeten

Stress is meestal veraf als je reist in de Caraïben. Toch bezorgde een versleten motoronderdeel ons onlangs een acute adrinalinestoot. Natte voeten is hier een normaal verschijnsel maar niet IN de boot ...


De avond valt, een volle maan beschijnt ons met mangrovebos omzoomde ankerplekje. Het leven is prachtig en de crew hongerig. Ik begin rustig werk te maken van het avondmaal. Plots bemerk ik een plasje water aan mijn voeten. Hm, vreemd, zo hard heb ik toch niet gespetterd bij het groenten wassen? Even vloerplankje opheffen om in de bilge te kijken. Die blijkt helemaal onder water te staan.

Gelukkig hebben we drie pompen in prima vorm aan boord en is de oorzaak van het probleem snel achterhaald. Een slang in de motor heeft het begeven en het water spuit er met een flink debiet uit. De situatie is snel weer onder controle, de slang hersteld en het water weggepompt. We kunnen weer rustig van het maanlicht op de baai gaan zitten genieten.

Aan de lezers die ons nog komen bezoeken: maak je zeker geen zorgen. De schipper onderhoudt de boot prima en voor de rest zijn we altijd alert en ... werken de pompen dus prima!

Tip van de dag: Altijd je ogen openhouden en nagaan wat er aan de hand is als iets anders ruikt, voelt of klinkt dan normaal.

Wind, golven en droomstranden

Na Grenada zeilen we verder langs de Grenadinen, een reeks charmante kleine eilandjes met droomstranden: wit zand, palmboomgewuif en helblauw water. En als we in dreigen te dutten is er altijd wel een steelband in de buurt om er de swing in te houden. Maar de weg tussen twee eilanden is niet altijd een rechte lijn ...

Vanuit Grenada hebben we koers gezet richting Cariacou, een eiland dat ook nog bij Grenada hoort. Goed dat 'haast' niet in ons woordenboek staat want het werd een lange trip. Zo'n 5 à 6 bft wind, wat prima was geweest als ie zoals aangekondigd uit het oosten had gekomen. Niet dus, en onze bestemming bleek pal in de wind te liggen.

Het werd dus tegen de golven in motoren, iets waar onze boot echt niet in uitblinkt. En zelfs dertig mijl (1 zeemijl is ong. 1,8 km) is ver als je snelheid met moeite 2 knopen is. Af en toe hebben we de zeilen bijgezet om snelheid te winnen maar dan verloren we weer hoogte tegenover onze koers.

We zijn uiteindelijk meer dan 13 uur onderweg geweest en vlak voor we aankwamen werden we nog getrakteerd op een fris tropisch regengordijn. Ankeren in het donker op een plek die je niet kent, is ook altijd wat spannend en we waren blij toen we in ons bed lagen.

Na Cariacou zijn we doorgevaren langs onder meer Petite Martinique en Petite St. Vincent. Op één eiland op onze route was enkel een exclusief peperduur holiday resort. Je mag er niet op (behalve op het strand) maar het is een prachtig decor om voor te ankeren en dat hebben we dan ook gedaan.

Ik heb me er gewaagd aan een late avondduik en het was fijn zwemmen met de sfeervol verlichte terrassen met strooien parasols en de vrolijke steelbandmuziek van dat resort op de achtergrond.

Tip van de dag: kijk niet naar de nog af te leggen afstand en de 'expected time of arrival' op de gps als je tegen de wind in vaart. Veel te frustrerend.

Op z'n eilands

Na een tiental dagen zit ik helemaal in het eilandritme. Rustig aan, genieten van het leven, vooral niet multitasken en 'dringend' bestaat niet (tenzij de bijboot er op eigen houtje vandoor waait). De baaien lijken uit een postkaart geland, het regenwoud herbergt de vreemdste planten en ijs smaakt naar...  muskaatnoot.

De eerste dagen was het vooral bijslapen en wennen aan de warmte geblazen. Ondertussen hebben we Grenada ook wat verkend. Vooral de regenwoudwandeling met een lokale gids was een adembenemende gebeurtenis. Met een bamboestok ter ondersteuning wandelden we over gladde, modderige paadjes door een variatie aan exotische planten in alle tinten groen.

In 2004 heeft orkaan Ivan grote verwoestingen aangericht op Grenada en ook het regenwoud kreeg zware klappen. Maar ondertussen zijn de snelgroeiende tropische planten hun plek weer goed aan het heroveren.

Vrijdagavond trokken we naar 'fish Friday': het lokale festival met Caraïbische muziek en stalletjes met allerlei visbereidingen, waar zowel locals als toeristen op af komen.

De bijnaam van Grenada is trouwens 'spice island' en een veel gebruikt kruid is de muskaatnoot. Alle onderdelen van de plant worden benut en verwerkt in diverse producten: van spierpijnmedicatie en wegbedekking tot ijs.

Zeilend langs de baaien van Grenada volgen de postkaartbeelden elkaar op. Gisteren hadden we even een spannend moment toen we onze ankerplek verlieten. Weinig ruimte en een windvlaag deden ons rakelings langs onze geankerde buur scheren en we waren zo druk bezig met de ankers vrij te maken van een bijzonder hardnekkige modder dat we niet meteen zagen dat de wind onze bijboot overboord blies.

Ondergetekende deed dus een spectaculaire noodsprong en greep naar het laatste eindje lijn van de bijboot voor het overboord gleed, en heeft dat met een gehavende kleine teen moeten bekomen.

Tip van de dag: draag altijd gesloten sandalen op een zeilboot.