Wind, golven en droomstranden

Na Grenada zeilen we verder langs de Grenadinen, een reeks charmante kleine eilandjes met droomstranden: wit zand, palmboomgewuif en helblauw water. En als we in dreigen te dutten is er altijd wel een steelband in de buurt om er de swing in te houden. Maar de weg tussen twee eilanden is niet altijd een rechte lijn ...

Vanuit Grenada hebben we koers gezet richting Cariacou, een eiland dat ook nog bij Grenada hoort. Goed dat 'haast' niet in ons woordenboek staat want het werd een lange trip. Zo'n 5 à 6 bft wind, wat prima was geweest als ie zoals aangekondigd uit het oosten had gekomen. Niet dus, en onze bestemming bleek pal in de wind te liggen.

Het werd dus tegen de golven in motoren, iets waar onze boot echt niet in uitblinkt. En zelfs dertig mijl (1 zeemijl is ong. 1,8 km) is ver als je snelheid met moeite 2 knopen is. Af en toe hebben we de zeilen bijgezet om snelheid te winnen maar dan verloren we weer hoogte tegenover onze koers.

We zijn uiteindelijk meer dan 13 uur onderweg geweest en vlak voor we aankwamen werden we nog getrakteerd op een fris tropisch regengordijn. Ankeren in het donker op een plek die je niet kent, is ook altijd wat spannend en we waren blij toen we in ons bed lagen.

Na Cariacou zijn we doorgevaren langs onder meer Petite Martinique en Petite St. Vincent. Op één eiland op onze route was enkel een exclusief peperduur holiday resort. Je mag er niet op (behalve op het strand) maar het is een prachtig decor om voor te ankeren en dat hebben we dan ook gedaan.

Ik heb me er gewaagd aan een late avondduik en het was fijn zwemmen met de sfeervol verlichte terrassen met strooien parasols en de vrolijke steelbandmuziek van dat resort op de achtergrond.

Tip van de dag: kijk niet naar de nog af te leggen afstand en de 'expected time of arrival' op de gps als je tegen de wind in vaart. Veel te frustrerend.