Op z'n eilands

Na een tiental dagen zit ik helemaal in het eilandritme. Rustig aan, genieten van het leven, vooral niet multitasken en 'dringend' bestaat niet (tenzij de bijboot er op eigen houtje vandoor waait). De baaien lijken uit een postkaart geland, het regenwoud herbergt de vreemdste planten en ijs smaakt naar...  muskaatnoot.

De eerste dagen was het vooral bijslapen en wennen aan de warmte geblazen. Ondertussen hebben we Grenada ook wat verkend. Vooral de regenwoudwandeling met een lokale gids was een adembenemende gebeurtenis. Met een bamboestok ter ondersteuning wandelden we over gladde, modderige paadjes door een variatie aan exotische planten in alle tinten groen.

In 2004 heeft orkaan Ivan grote verwoestingen aangericht op Grenada en ook het regenwoud kreeg zware klappen. Maar ondertussen zijn de snelgroeiende tropische planten hun plek weer goed aan het heroveren.

Vrijdagavond trokken we naar 'fish Friday': het lokale festival met Caraïbische muziek en stalletjes met allerlei visbereidingen, waar zowel locals als toeristen op af komen.

De bijnaam van Grenada is trouwens 'spice island' en een veel gebruikt kruid is de muskaatnoot. Alle onderdelen van de plant worden benut en verwerkt in diverse producten: van spierpijnmedicatie en wegbedekking tot ijs.

Zeilend langs de baaien van Grenada volgen de postkaartbeelden elkaar op. Gisteren hadden we even een spannend moment toen we onze ankerplek verlieten. Weinig ruimte en een windvlaag deden ons rakelings langs onze geankerde buur scheren en we waren zo druk bezig met de ankers vrij te maken van een bijzonder hardnekkige modder dat we niet meteen zagen dat de wind onze bijboot overboord blies.

Ondergetekende deed dus een spectaculaire noodsprong en greep naar het laatste eindje lijn van de bijboot voor het overboord gleed, en heeft dat met een gehavende kleine teen moeten bekomen.

Tip van de dag: draag altijd gesloten sandalen op een zeilboot.